بیشتر مسائل و تصمیمات مالی بلند مدت شرکت ها بر مواردی مانند سرمایه گذاری  ساختار‌سرمایه ، تقسیم سود یا ارزشیابی شرکت ها  متمرکز شده اند و سرمایه گذاری‌های کوتاه‌مدت شرکت ها در دارایی های جاری و یا منابع تامین مالی شده آنها با سررسیدهای کمتر از یک سال که سهم عمده ای از اقلام صورت وضعیت مالی را به خود نسبت می‌دهند، کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. در صورتی که این اقلام از عوامل اصلی صورت وضعیت مالی هستند (تروئل و سولانو،2006، ص1).[1]
سرمایه در گردش عبارت است از دارایی جاری شرکت و سرمایه در گردش خالص، عبارت است از دارایی جاری منهای بدهی جاری; که از آن به عنوان معیاری برای اندازه‌گیری توان‌نقدینگی شرکت به کار می‌رود. هرقدر مقدار آن در شرکت بالا باشد، توان نقدینگی بالا است.
در این فصل پس از بیان مسئله پژوهش به تعریف موضوع پژوهش پرداخته و در ادامه بیان اهمیت و ضرورت پژوهش بررسی می شود. همچنین اهداف پژوهش را در قالب اهداف ویژه، علمی وکاربردی بیان می کنیم. چارچوب نظری پژوهش که بنیان اصلی طرح سؤال و موضوع پژوهش بوده است، در این فصل آورده شده  و در ادامه  به فرضیه های پژوهش نیز اشاره شده است.
 

1-2 تاریخچه مطالعاتی

1- پیشکاری (1375) در پژوهش خود تحت عنوان “بررسی مدیریت سرمایه در گردش در شرکت های منتخب ایرانی ” که از طریق پرسشنامه انجام شده است سؤالات زیر را مطرح کرده است:
آیا مدیریت سرمایه در گردش در شرکت های ایرانی وجود دارند؟
2-آیا روش های مختلفی که در ارزیابی سرمایه در گردش استفاده می شود بر بهای تمام شده کالا یا خدمات آنها تأثیر دارد؟

3-آیا میزان سرمایه در گردش مناسب در شرکت های نمونه اندازه گیری می شود؟
در کل از پرسشنامه های بیست شرکت که به طـور نمـونه انتخـاب شده بودند، دریافتند که 67 درصد از شرکت ها از روشی که برای مدیریت سرمایه در گردش خود استفاده می کنند، باعث تأثیر بر بهای تمام شده کالا یا خدمات خود شده اند و نیز این که 71 درصد از شرکت ها با مدیریت مناسب سرمایه در گردش خود توانسته اند حجم بهینه ای از سرمایه در گردش را انتخاب کنند.
2- ایزدی نیا و تاکی (1389) به بررسی تأثیر مدیریت سرمایه درگردش بر قابلیت سوددهی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی 1387 الی 1380 پرداختند. بازده کل دارایی ها به عنوان معیار اندازه گیری برای قابلیت سوددهی در نظر گرفته شده است، نتایج رگرسیون نشان می دهد چرخه تبدیل وجه نقد با بازده دارایی ها یک رابطه معکوس ومعنی داری را به وجودآورده است وهمچنین سرمایه گذاری بالا در موجودی کالا وحساب های در یافتنی منجر به پایین آمدن سوددهی می شود.
3-آناند و پراکاش گوپتا (2002)[2] در پژوهش خود عملکرد مدیریت ســرمایه در گردش شــرکــت هــا را بــین ســـال های 1998 تــا 2001 مــورد بـررسی قرار دادند. در این پـــژوهش تعداد 427 شرکت به عنوان نمونه انتخاب شده بود. در این پژوهش برای ارزیابی عملکرد مدیریت سرمایه در گردش شرکت ها را از معیارهای چرخه تبدیل وجه نقد، گردش چرخش عملیاتی و گردش سرمایه در گردش استفاده شده بود. نتایج پژوهش حاکی از این بود که معیارهای انتخاب شده برای ارزیابی عملکرد مدیریت سرمایه در گردش علاوه بر اینکه برای ارزیابی مدیریت سرمایه در گردش مفید می باشند، به تجزیه و تحلیل مخاطره و بازدید شرکت ها کمک می‌کند.
4-سامیلوگ ودیمیرنس (2008)[3]  مطالعه صورت گرفته توسط ایشان برروی یک نمونه از شرکت های تولیدی ترکیه ای طی دوره 2007-1998 به منظور بررسی ارتباط بین سود آوری ومدیریت سرمایه درگردش نشان داد که دوره حساب های دریافتنی، دوره موجودی کالا واهرم ها بطور منفی و با اهمیتی بر سودآوری شرکت تأثیر می گذارد. درحالیکه رشد شرکت (درغالب فروش ها) بطور مثبت و با اهمیتی بر سودآوری شرکت تأثیر می گذارد. با این وجود چرخه تبدیل وجه نقد، اندازه شرکت و دارایی های مالی ثابت از لحاظ آماری تأثیر با اهمیتی بر سود آوری شرکت های مورد بررسی ندارد. نتایج نشان می دهد که سودآوری شرکت از طریق کاهش دوره حساب های دریافتنی وموجودی  کالا افزایش می یابد.